Jakie są metody detekcji?
Wprowadzenie do metod monitorowania środowiska wodnego
Ryby, reagujące na długoterminowe zmiany środowiska, są jednym z elementów biologicznych branych pod uwagę przy ocenie stanu/potencjału jednolitych części wód powierzchniowych (JCW). JCW to dyskretny i znaczący element wód powierzchniowych, taki jak jezioro lub inny naturalny zbiornik wodny, sztuczny zbiornik wodny, strumień, potok, rzeka i kanał lub ich części, morskie wody wewnętrzne, wody przejściowe lub wody przybrzeżne. Zgodnie z tzw. Ramową Dyrektywą Wodną, państwa członkowskie UE są zobowiązane do osiągnięcia dobrego stanu lub potencjału ekologicznego wód powierzchniowych. Dobry stan ekologiczny odnosi się do wód powierzchniowych innych niż silnie zmienione wody powierzchniowe, natomiast dobry potencjał ekologiczny odnosi się do silnie zmienionych wód powierzchniowych. Wszystkie jednolite części wód objęte są Państwowym Monitoringiem Środowiska. Ze względu na szereg czynników, w tym m.in. brak wystarczających sił i środków finansowych, do oceny stanu/potencjału ekologicznego rzek na podstawie ichtiofauny przyjęto standardową metodę opartą na pojedynczym elektropołowie.
Elektropołowy nie są jednak jedyną metodą monitorowania ichtiofauny, poniżej przedstawiono wybrane metody.
Państwowy monitoring środowiska
Elektropołowy są metodą przyżyciową, a dla zapewnienia maksymalnie wysokiej przeżywalności konieczne jest posiadanie sprzętu do napowietrzania wody oraz sprawne prowadzenie samych badań, aby trwały jak najkrócej.
Złowione ryby, po zakończeniu pomiarów, należy uwolnić do rzeki, z której je odłowiono, z wyjątkiem gatunków obcych, wymienionych w Rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 9 września 2011 r. w sprawie roślin i zwierząt gatunków obcych, które w przypadku uwolnienia do środowiska przyrodniczego mogą zagrozić gatunkom rodzimym lub siedliskom przyrodniczym. Ryb z inwazyjnych gatunków obcych, nie wolno wprowadzać ponownie do środowiska i powinny zostać w sposób humanitarny uśmiercone.
Badań ichtiofauny nie wykonamy bez szeregu zgód i zezwoleń przewidzianych w: Ustawie o ochronie przyrody z dnia 16 kwietnia 2004 r., Ustawie o rybactwie śródlądowym z dnia 18 kwietnia 1985 r., Rozporządzeniu Ministra Środowiska w sprawie ochrony gatunków zwierząt. W zależności od tego na jakim obszarze są wykonywane badania, rodzaj dokumentów koniecznych do uzyskania jest inny. Ustalając te właściwe i konieczne, należy określić położenie położenie każdego ze stanowisk w granicach administracyjnych województwa, obwodu rybackiego oraz dokładnie sprawdzić, czy nie jest to obszar w granicach jednej z form ochrony przyrody (parku narodowego, rezerwatu). Jeszcze przed rozpoczęciem połowów, o ich terminie i miejscu, należy powiadomić właściwa jednostkę Państwowej Straży Rybackiej oraz użytkownika rybackiego. Należy zawiadomić również właściwą komendę Policji oraz Straż Graniczną (jeśli badania prowadzone są w strefie nadgranicznej).
Połów ryb za pomocą elektrycznych narzędzi połowowych
Technika ta uważana jest za najskuteczniejszą metodę badania ichtiofauny w wodach płynących. Przy jej wykorzystaniu należy uwzględniać zalecenia zawarte w Polskiej Normie PN-E 14011: 2006 Jakość wody-pobieranie próbek ryb z zastosowaniem elektryczności.
Procedura odłowów oraz sprzęt stosowany do elektropołowu, różnią się w zależności od szerokości i głębokości rzeki. Elektropołowy prowadzi się przy pomocy agregatu prądotwórczego dwiema podstawowymi metodami: brodzenia oraz połowu z łodzi, a na wybór wpływ ma głębokość rzeki. Metoda brodzenia w górę rzeki, wykorzystywana jest w ciekach o szerokości nieprzekraczającej 15 m i do głębokości 0,7 m, a połowy prowadzone są na całej szerokości rzeki. W płytkich rzekach, ale o szerokości przekraczającej 10 m, odławiając ryby metodą brodzenia w górę cieku, należy zastosować metodę “połowów łączonych” - jako jedno stanowisko, łączy się razem kilka odcinków o łącznej powierzchni nie mniejszej niż 1000 m². Gdy głębokość rzeki przekracza 0,7 m, elektropołowy prowadzone są z łodzi, spływającej z nurtem rzeki.
Zalecane terminy elektropołowów ryb to okres późnego lata i wczesnej jesieni. Na wiarygodność oceny stanu badanych populacji ryb, pozytywnie wpływają w tym czasie niskie stany wody zwiększające efektywność połowu.
Ograniczeniem stosowalności metody jest temperatura wody, nie może być ona niższa niż 5℃, nie wolno również prowadzić elektropołowów w czasie opadów deszczu. z kolei wykonywanie badań przy zbyt wysokich temperaturach podnosi ryzyko śmiertelności ryb.
Zgodnie z §37 rozporządzeniem Ministra Rolnictwa z dnia 04 lutego 1980 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy w rybactwie śródlądowym, zespołem prowadzącym połowy musi kierować osoba posiadająca uprawnienia w zakresie eksploatacji elektrycznych narzędzi połowu ryb.
Połowy nordyckim zestawem wontonów
Metoda połowów nordyckim zestawem wontonów jest czaso- i pracochłonna, wiąże się każdorazowo ze śmiertelnością odłowionych osobników. Stosowana jest do klasyfikacji stanu/potencjału ekologicznego jezior. Połowy ryb wykonywane są zgodnie z normą EN 14757, która musi być rygorystycznie przestrzegana, opisany jest w niej również dokładnie sprzęt połowowy.
Prace mogą być prowadzone od sierpnia do połowy października. Niezbędny sprzęt składa się z dwóch rodzajów wontonów: dennych i pelagicznych. Jedne i drugie zbudowane są z paneli wykonanych z żyłkowej tkaniny sieciowej. Norma wskazana powyżej, reguluje zarówno rozmiar oczek w poszczególnych panelach, jak i kolejność paneli w wontonie i grubość żyłki.
Składają się z dwunastu paneli, o wysokości 1,5 m i szerokości 2,5 m, przy całkowitej długości 30 m, a rozmiar oczek w poszczególnych panelach wynosi od 5,0 do 55,0 mm.
Wontony pelagiczne składają się z jedenastu paneli, o wysokości 6,0 m i szerokości 2,5 m, przy całkowitej długości 27,5 m. a rozmiar oczek w poszczególnych panelach wynosi od 6,25 do 55,0 mm.
Wontony denne, rozstawiane są na dnie jeziora losowo, nie powinny znajdować się w jednym miejscu. Norma EN 14757 określa ich liczbę i zakres głębokości.
Wontony pelagiczne, stawiane schodkowo, są w najgłębszych miejscach jeziora, stąd potrzebna jest wiedza o jego batymetrii. Liczba wontonów zależy tylko od głębokości jeziora.
Rozstawiane są przez 12 godzin, od późnego popołudnia do rana, po ich podniesieniu, przewozi się je na brzeg w pojemnikach. Złowione ryby wybierane są z pojemników, oznacza się ich gatunek oraz waży, a reprezentatywną grupę również mierzy.
Podobnie jak przy eleketropołowach przed przystąpieniem do badań należy uzyskać zgodę użytkowników rybackich na zebranie danych. W dalszej kolejności niezbędne są pozwolenia od Marszałka Województwa (na połów ryb niewymiarowych i w okresach ochronnych), Dyrektora Generalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska (uzyskać pozwolenia na połów ryb prawnie chronionych), a w przypadku połowu ryb w parkach narodowych i rezerwatach na połów ryb od Ministra Środowiska i Dyrektora Generalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska.
oraz znakowanie znaczkami PIT
Badania zachowań ryb w rzece, prowadzi się poprzez wszczepienie nadajnika akustycznego pod skórę ryby. Ruch ryb zapisują hydrofony stacjonarne, które zakotwiczone są w rzece/jeziorze lub mobilne kierunkowe. Kiedy wszczepione implanty przestają działać w wyniku wyczerpania baterii, hydrofony zostają wydobyte i następuje analiza danych.
Znaczki ryb nadajnikami radiowymi, również zaszywane do jamy ciała, z unikatowymi częstotliwościami. Namierzanie ryb odbywa antenami kierunkowymi, wskazane jest użycie przynajmniej dwóch anten. Gdy sygnał jest najsilniejszy, istnieje największe prawdopodobieństwo, że w tym miejscu znajduje się ryba.
Inną metodą jest wszczepianie implantów pasywnych (PIT), które nie potrzebują prądu, a następnie rejestrowane są przez antenę. W zależności od wybranego rozwiązania oraz producenta, anteny montuje się w formie okien, w nurcie rzeki lub świetle przepławki, albo płasko na dnie rzeki. Kiedy przepływa przez nie ryba, zostaje odnotowana.